“KESAN KONTRAK SOSIAL YANG TERKANDUNG DALAM PERLEMBAGAAN KE ATAS
KEHIDUPAN RAKYAT MALAYSIA SEHINGGA KINI”
KURSUS: DIPLOMA KEJURUTERAAN
AWAM
SESI DISEMBER 2017
PENSYARAH: ENCIK MOHD NOOR
ZAIDI BIN MOHD ZAWAWI
JABATAN: KEJURUTERAAN AWAM
AHLI KUMPULAN
|
NO MATRIK
|
MUHAMMAD
AZRI BIN ROSLI
|
02DKA17F2035
|
MUHAMMAD
ZULQARNAIN BIN MOKHTAR
|
02DKA17F2015
|
WAN MUHAMMAD
SHAFIQ AIMAN BIN ABDULLAH
|
02DKA17F2032
|
MUHAMMAD
FAROK BIN ABDUL JANI
|
02DKA17F2069
|
ISI KANDUNGAN
BIL.
|
PERKARA
|
1
|
PENGHARGAAN
|
2
|
PENGENALAN
|
3
|
SYARAT-SYARAT KONTRAK SOSIAL
|
4
|
KEPENTINGAN KONTRAK SOSIAL
|
5
|
ISI KANDUNGAN KONTRAK SOSIAL DI
MALAYSIA
|
6
|
KESAN KONTRAK SOSIAL
|
7
|
KESIMPULAN
|
8
|
RUJUKAN
|
9
|
LAMPIRAN
|
PENGHARGAAN
Alhamdulillah hirrabbil’alamin, kami merafakkan sepenuh kesyukuran
kehadratilahi dengan limpah dan kurnianya, dapat kami menyelesaikan tugasan
kerja khusus ini dengan penuh jayanya. Kami menjulang sepenuh penghargaan
kepada
Encik Mohd Noor Zaidi Bin Mohd
Zawawi
Pensyarah Matapelajaran Pengajian
Malaysia (DUB 1012), di atas kesudian beliau memberi tugasan ini kepada
kami. Beliau juga banyak membantu kami sepanjang proses pembentukan
tugasan ini berlaku. Kami juga mengucapkan ribuan teima kasih kepada
rakan-rakan yang banyak membantu kami secara langsung atau tidak langsung
sepanjang proses merealisasikan tugasan ini berjalan.
Pelbagai ilmu yang dapat kami
rungkai sepanjang kami menyiapkan tugasan ini. Sikap
kerjasama yang di tunjukkan oleh rakan rakan ternyata membuahkan hasil dengan
kejayaan kami menyiapkan tugasan yang di beri ini.
Sejajar dengan anjakan paradigma
dalam era globalisasi ini, begitulah dominannya peranan mahasiswa khususnya
bakal pendidik di negara ini untuk merungkai pelbagai ilmu pendidikan di
muka bumi ini. Pada dewasa kini, pelbagai pembangunan dari segenap sudut begitu
pesat terbina,
Tidak lupa juga penghargaan buat ibu
bapa kami yang memberi sokongan dan dorongan dari segi fizikal dan mental
sepanjang penghasilan tugasan ini.
Begitulah juga pembangunan dalam bidang pendidikan. Justeru itu haruslah mahasiswa ini
tergolong dalam orang yang sentiasa menyaingi peradaban zaman yang begituhebat.
Sebelum kami mengundur diri terimalah serangkap mutiara kata dari kami sebagai
renung-renungan dan selamat beramal.
"Kesusahan tidak semuanya seksaan dan yang paling pahit itu bukan semuanya racun. Tetapi adakalanya lebih berguna daripada kesenangan yang terus-menerus"
PENGENALAN
Kontrak adalah suatu tindakan yang dilakukan oleh dua atau lebih pihak
dimana masing-masing pihak yang ada didalannya dituntut untuk melakukan satu
atau lebih prestasi. Dalam pengertiandemikian kontrak merupakan perjanjian.
Namun demikian kontrak merupakan perjanjian yang berbentuk tertulis. Ia juga
adalah satu bentuk pakatan atau persetujuan untuk mencapai sesuatumaksud atau
tujuan antara 2 pihak atau lebih sama ada secara bertulis atau lisan. Setiap
negara memerlukan perlembagaan bagi menjamin kestabilan politik serta sistem
pemerintahan negara yang cekap dan adil. Keperluan perlembagaan menjadi lebih
ketara dalamsebuah negara yang berbilang etnik seperti negara Malaysia.
Perlembagaan diperlukan untuk mewujudkan suatu rangka politik, ekonomi dan
sosial yang dapat memudahkan perpaduannasional dan pembangunan negara serta
melindungi kepentingan semua kumpulan etnik. Kontrak sosial di Malaysia merujuk
kepada perjanjian oleh bapa-bapa kemerdekaan negara dalam Perlembagaan, dan
merupakan penggantian beri-memberi atau quid pro quo.
Melalui Perkara 14±18 yang berkenaan dengan
pemberian kewarganegaraan Malaysia kepada orang-orang bukan Melayu, dan Perkara
153 yang memberikan hak istimewa rakyat kepada mereka daripada kaum bumiputera.
Istilah ini juga kekadang digunakan untuk merujuk kepada bahagian- bahagian
yang lain dalam Perlembagaan, seperti Perkara yang mengatakan bahawa Malaysiaadalah
sebuah negara sekular.Dalam konteks biasa yang berkaitan dengan hubungan ras,
kontrak sosial telah kerap kalidibidaskan, termasuk juga oleh ahli-ahli politik
dalam kerajaan campuran Barisan Nasional yangmenegaskan bahawa tidak
habis-habis bercakap tentang hutang orang-orang bukan Melayukepada orang-orang
Melayu terhadap kewarganegaraan yang diberikan telah
merenggangkangolongan-golongan bukan Melayu daripada negara mereka.
Kritikan-kritikan seumpama ini telahditentang oleh media Melayu dan Pertubuhan
Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO), parti politik yang terbesar dalam Barisan
Nasional. Banyak orang Melayu, biasanya daripada UMNO, telah mempergunakan
kontrak sosial ini untuk mempertahankan prinsip Ketuanan Melayu
SYARAT-SYARAT KONTRAK
SOSIAL
Perlembagaan
Malaysia tidak merujuk kepada sebuah "kontrak sosial" (dari segi hak
kewarganegaraan dan hak istimewa) secara ketara, dan tidak terdapat sebarang
undang-undang atau dokumen yang pernah menjelaskan syarat-syarat kontrak sosial
secara penuh. Pembela-pembelanya sering merujuk kepada Perlembagaan sebagai
mengemukakan kontrak sosial, dan bapa-bapa kemerdekaaan juga bersetuju
dengannya, walaupun rujukan kepada kontrak sosial tidak dibuat dalam
Perlembagaan. Sebaliknya, kontrak sosial biasanya dianggap sebagai suatu
persetujuan yang memberikan kewarganegaraan kepada orang-orang bukan Melayu dan
bukan orang asli (kebanyakannya orang Malaysia Cina dan Malaysia India) sebagai
ganti untuk pemberian hak keistimewaan kepada orang-orang Melayu dan orang-orang
asli (dirujuk secara kolektif sebagai Bumiputera). Sebuah buku teks kajian
Malaysia pendidikan tinggi yang menepati sukatan pelajaran kerajaan mengatakan:
"Oleh sebab pemimpin-pemimpin Melayu bersetuju untuk melonggarkan
syarat-syarat kewarganegaraan, pemimpin-pemimpin komuniti Cina dan India telah
menerima kedudukan istimewa Melayu sebagai penduduk asli Malaya. Dengan
penubuhan Malaysia, status kedudukan istimewa itu diperluas untuk merangkumi
komuniti-komuniti penduduk asli Sabah dan Sarawak." [1]
Perlembagaan secara ketara memberikan
tanah rizab Bumiputera, kuota dalam perkhidmatan awam, biasiswa dan pendidikan
awam, kuota untuk lesen perniagaan, dan kebenaran untuk memonopoli
industri-industri yang tertentu, jika kerajaan membenarkan. Bagaimanapun pada
hakikatnya, khususunya selepas pengenalan Dasar Ekonomi Baru Malaysia (NEP),
akibat rusuhan kaum pada 13 Mei 1969 ketika kaum Melayu hanya memiliki 4%
daripada ekonomi Malaysia, hak-hak istimewa Bumiputera diperluas kepada
bidang-bidang yang lain; kuota-kuota ditentukan untuk ekuiti Bumiputera dalam
perbadanan awam, dan diskaun-diskaun sebanyak 5% hingga 15% untuk membeli
kereta dan harta tanah diberikan.
Setengah-setengah orang mengatakan bahawa
kecondongan terhadap orang-orang Melayu dalam pendidikan dan politik
sebahagiannya merupakan tindak balas terhadap keupayaan orang-orang Malaysia
Cina untuk memperoleh kebanyakan kekayaan negara itu. Bagaimanapaun,
orang-orang Malaysia India boleh mengemukakan hujah bahawa merekalah yang mengalami
kerugian yang paling banyak, walaupun ini boleh dipertikaikan.
Universiti awam pada 2003 dan memperkenalkan
dasar "meritokrasi". Bagaimanapun, sistem baru ini dikritik secara
meluas oleh orang-orang bukan Bumiputera kerana hanya memanfaatkan kaum
Bumiputera yang ditempatkan dalam rancangan matrikulasi yang menonjolkan kerja
kursus yang agak mudah sedangkan orang-orang bukan Bumiputera terpaksa
mengambil Sijil Tinggi Persekolahan Malaysia (STPM). Walaupun secara teori,
orang-orang bukan Bumiputra boleh masuk aliran matrikulasi, ini jarang berlaku
pada hakikatnya. Meritokrasi juga dikritik oleh sebilangan pihak dalam UMNO
sebagai berdiskriminasi kerana ia mengakibatkan orang-orang Melayu luar bandar
terkebelakang dalam kadar kemasukan universiti.
Suruhanjaya Reid yang menyediakan kerangka
Perlembagaan menyatakan dalam laporannya bahawa Perkara 153, tulang belakang
kontrak sosial, adalah bersifat sementara, dan menyesyorkan bahawa ia dikaji
semula 15 tahun selepas kemerdekaan. Suruhanjaya juga menyatakan bahawa perkara
itu dan peruntukan-peruntukannya hanya diperlukan untuk mengelakkan keadaan
tiba-tiba yang tidak menguntungkan kepada orang-orang Melayu dalam persaingan
dengan ahli-ahli masyarakat Malaysia yang lain, dan hak-hak istimewa yang
diberikan kepada orang-orang Melayu oleh perkara itu harus dikurangkan secara
beransur-ansur dan akhirnya dihapuskan. Bagaimanapun, disebabkan Peristiwa 13
Mei yang menyebabkan pengisytiharan darurat, tahun 1972 yang merupakan tahun
kajian semula Perkara 153 berlangsung tanpa sebarang peristiwa.
Menurut
penyokong-penyokong kontrak sosial, sebagai balasan untuk enakmen
peruntukan-peruntukan yang pada asalnya bersifat sementara, orang-orang
Malaysia bukan Melayu diberikan kewarganegaraan di bawah Bab I Bahagian III
dalam Perlembagaan. Perlu diingatkan bahawa hak-hak istimewa orang-orang bukan
Bumiputera juga telah diberikan apabila negara mendapat kemerdekaan, antaranya
penubuhan sekolah-sekolah vernakular seperti sekolah cina dan tamil. Hak-hak
ini juga bersifat sementara apabila di dalam Perlembagaan, iaiya mesti
dimansuhkan 10 tahun selepas merdeka. Walaubagaimanapun, ianya sudah termaktub
di dalam Akta Pelajaran 1996 bilamana kewujudan sekolah-sekolah vernakular
dibenarkan untuk diteruskan.
Justeru,
kecuali hak-haki istimewa Bumiputera, orang-orang bukan Bumiputera dianggap
sebagai sama saja dengan orang-orang Bumiputera dan diberikan semua hak
kewarganegaraan di bawah Bahagian II dalam Perlembagaan. Pada tahun-tahun
kebelakangan ini, sebilangan orang telah mencuba untuk membekalkan
warganegara-warganegara Melayu dengan lebih banyak hak politik menurut falsafah
ketuanan Melayu. Kebanyakan penyokong ketuanan Melayu memperdebatkan bahawa
hak-hak tambahan ini telah ditulis dalam undang-undang dan hanya perlu
dipertahankan daripada pembangkang-pembangkang.
Apabila
mengambil alih jawatan presiden UMNO, Tunku Abdul Rahman (kemudian menjadi
Perdana Menteri Malaysia pertama) menyatakan bahawa "...apabila kami
(orang-orang Melayu) menentang Malayan Union (yang menjejaskan kedudukan
hak-hak orang Melayu), kaum-kaum lain tidak mengambil bahagian kerana mereka
mengatakan ini hanya merupakan masalah Melayu, dan bukan masalah mereka. Mereka
juga menunjukkan bahawa kesetiaan mereka adalah kepada negara-negara asal
mereka dan oleh itu, menentang Laporan Barnes yang bertujuan untuk menjadikan
bahasa Melayu menjadi bahasa
kebangsaan. Jika kami menyerahkan orang-orang Melayu kepada orang-orang yang
dikatakan orang Malaya ketika kerakyatan mereka masih belum ditakrifkan, kami
akan menghadapi banyak masalah pada masa hadapan." Bagaimanapun, dia menambah
bahawa "Bagai mereka yang mencintai dan berasi bahawa mereka terhutang
kesetiaan yang tidak berbelah bagi, kami menyambut mereka sebagai orang Malaya.
Mereka harus merupakan orang Malaya yang benar, dan mereka akan mempunyai
hak-hak dan hak-hak istimewa yang sama dengan orang-orang Melayu."
KEPENTINGAN KONTRAK
SOSIAL
Kepentingan Kontrak sosial
memainkan peranan penting di dalam menjaga dan mempertahankan prinsipketuanan
Melayu. Kontrak ini sebenarnya telah dipersetujui dahulu dan ia adalah perjanjianantara
orang Melayu dengan orang bukan melayu di dalam kedudukan hak keistimewaan
orangMelayu dan Bumiputera dan pemberian hak kearga negaraan kepada orang bukan
Melayu. Namun penekanan yang lemah tentang perkara ini telah menyebabkan ramai
golongan mudasekarang tidak mengetahui perkara ini. Sepatutnya golongan bukan
Melayu dan Bumiputeraharus tahu bahawa kontrak sosial ini masih digunapakai dan
perlu diikuti sehingga bila ± bila. Namun dewasa ini, perkara ini telah di
ambil mudah dan menyebabkan ramai pihak lupa akan perkara ini maka wujudlah
pelbagai ancaman dan soal hak keistimewaan orang Melayu dan kaum Bumiputera
dipertikaikan.
.i) ianya bertujuan untuk menyelesaikan perbezaan kepentingan diri atau
kelompok masing - masing.
ii) memastikan kepentingan majoriti dan minoriti di ambil kira tanpa
menjejaskan hak dan kepentingan masing-masing.
iii) memastikan persetujuan yang dicapai kekal dan diwarisi
turun-temurun kerana persetujuan dianggap memenuhi kepentingan yang
berpanjangan.
iv) memastikan setiap pihak yang bersetuju mematuhi dan menyampaikan
kepadagenerasi seterusnya agar ia tidak bercanggah di masa depan.
ISI KANDUNGAN KONTRAK
SOSIAL DI MALAYSIA
Antara isu yang terkandung dalam
kontrak sosial adalah Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan, Agama Islam
sebagai Agama Persekutuan, Hak Keistimewaan Orang Melayu, Kedaulatan Rajaraja
dan Sultan Melayu serta taraf kerakyatan melalalui Prinsip ‘Jus Soli’.
Perlembagaan Persekutuan 1957 Perkara
152 menjadikan Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan. Ini bertujuan untuk
menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar dengan diwajibkan di semua
jenis pusat pendidikan. Ini merupakan salah satu langkah untuk mencapai
perpaduan negara. Pada masa yang sama, Dewan Bahasa dan Pustaka telah
ditubuhkan untuk memajukan Bahasa Melayu serta menggalakkan penggunaannya.
Minggu Bahasa Melayu dan Bulan Bahasa
Melayu dilancarkan dalam tahun 1960, melalui cogan kata “Bahasa Jiwa Bangsa”.
Akta Bahasa Kebangsaan 1967 menetapkan bahawa Bahasa Melayu hendaklah digunakan
dalam semua urusan rasmi. Ahli Parlimen dan Ahli Dewan Undangan Negeri boleh
menggunakan bahasa Inggeris di dalam Dewan dengan kebenaran Yang Di Pertua
Dewan. Ahli Dewan Undangan Negeri Sabah dan Sarawak dibenarkan
menggunakan bahasa Inggeris selepas 10 tahun merdeka. Sebagai mercu kejayaan
dalam usaha mendaulatkan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara, Universiti
Kebangsaan Malaysia telah ditubuhkan pada 1970. Kesemua sekolah
di Malaysia menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar dan
merupakan satu subjek wajib bermula dari tahun 1982.
Manakala dalam Perkara 3 (1) pula,
Agama Islam merupakan agama persekutuan. Walaubagaimanapun, ini bukanlah
bermaksud negara ini mengamalkan sistem teokrasi.
Rakyat Malaysia yang lain masih bebas menganut agama yang lain dan
merayakan perayaan masing-masing. Mereka juga bebas untuk mengamalkan adat dan
tradisi agama masing-masing.
Ketiga, prinsip kerakyatan secara
‘jus soli’ telah diperkenalkan semasa rancangan Malayan Union diperkenalkan di
Tanah Melayu iaitu kaum Cina dan India yang dilahirkan di Tanah Melayu
merupakan warganegaranya. Tetapi dengan adanya Perlembagaan, kerakyatan Jus
Soli telah diperketatkan. Antara syarat itu ialah penduduk bukan Melayu mesti
tinggal di PTM (Persekutuan Tanah Melayu) tidak kurang daripada 10 tahun.
Kedua-dua ibubapanya adalah warganegara PTM. Mereka hendaklah mengaku taat
setia terhadap Tanah Melayu dan menganggap negara ini sebagai tanah tempat
tumpah darahnya. Selain itu, bermula tahun 1958, mereka juga perlu fasih
bertutur dalam bahasa Melayu ataupun bahasa Inggeris. Selain itu, kedudukan
raja sebagai ketua negeri dan ketua agama Islam diiktiraf.
Selain itu, prinsip ‘Kesetiaan kepada
Raja’ telah dimasukkan ke dalam Rukunegara yang merupakan idealogi nasional
telah mengkukuhkan lagi kedudukan raja-raja di Malaysia. Di samping itu, satu
pindaan telah ditubuhkan iaitu Akta Hasutan 1948. Ia bertujuan untuk melarang
soalan mengenai hak, taraf kedudukan, hak istimewa, kedaulatan raja yang
dilindungi oleh perlembagaan ke atas bahasa kebangsaan, kewarganegaraan, hak
istimewa orang Melayu dan kuasa pemerintahan raja-raja.
Seterusnya, kedudukan hak istimewa
orang Melayu bukanlah merupakan sesuatu yang baru. Perkara ini ialah merupakan
perkara utama yang diperjuangkan oleh golonganorang Melayu sejak sebelum
merdeka lagi. Perkara ini telah dimaktubkan didalam Perjanjian Persekutuan
Tanah Melayu pada tahun 1948. Ia bertujuan untuk menjaga hak orang Melayu
sebagai penduduk asal Tanah Melayu dan mempertingkatkan kemajuan orang Melayu
yang telah ketinggalan dalam semua bidang kehidupan supaya setaraf dengan kaum
bukan Melayu yang lebih maju. Ini dapat mendekatkan jurang perbezaan di antara
kaum terutamanya kaum Cina dengan kaum Melayu yang terpisah sejak kedatangan
British di Tanah Melayu.
Sebuah akta yang membolehkan
penahanan seseorang tanpa bicara telah diperkenalkan selepas peristiwa 13 Mei
1969 yang dikenali sebagai Akta Keselamatan Dalam Negeri. Penahanan seseorang
tanpa bicara boleh dilaksanakan jika ia merupakan langkah yang terbaik demi
untuk kesejahteraan dan keselamatan Malaysia. Kesalahan seperti menggugat
keselamatan dan ketenteraman Negara dengan mempersoalkan kontrak sosial boleh
ditahan di bawah akta ini. Namun begitu, penahanan tersebut tidak boleh dilakukan
secara sesuka hati.
KESAN KONTRAK SOSIAL
Unsur
tradisi merupakan satu kontrak sosial yang telah dipersetujui semasa menggubal
Perlembagaan. Unsur tradisi berperanan menstabilkan sistem politik negara dan
laporan oleh Suruhanjaya Reid menekankan faktor-faktor sejarah, tradisi,
ekonomi dan sosial yang wujud sebelum tahun1957 (Abdul Aziz Bari, 2001).
Prasyarat ini menunjukkan bahawa pemimpin terdahulu telah menerima satu formula
bagi menyelesaikan masalah yang wujud tanpa melibatkan konflik antara etnik di
Tanah Melayu pada ketika itu yang lebih dikenali sebagai kontrak sosial
.Kontrak sosial biasanya dianggap sebagai suatu persetujuan yang memberikan
kewarganegaraan kepada orang-orang bukan Melayu dan bukan orang asli
(kebanyakannya orang Malaysia Cina dan Malaysia India) sebagai ganti untuk
pemberian hak keistimewaan kepada orang-orang Melayu dan orang-orang asli
(dirujuk secara kolektif sebagai Bumiputera). Oleh sebab pemimpin-pemimpin
Melayu bersetuju untuk melonggarkan syarat-syarat kewarganegaraan,
pemimpin-pemimpin komuniti Cina dan India
telah menerima kedudukan istimewa Melayu sebagai penduduk asli Malaya.
Dengan penubuhan Malaysia, status kedudukan istimewa itu diperluas untuk
merangkumi komuniti-komuniti penduduk asli Sabah dan Sarawak.
Dua
isu penting yang dibincangkan di dalam teori Kontrak Sosial ini ialah Institusi
yang baik dan berkesan untuk menjaga kepentingan rakyat ialah ‘Negara’ di mana
setiap individu melepaskan dirinya dan kuasanya kepada ’kehendak umum’.Untuk
mengatakan yang ianya tidak wujud samalah dengan menidakkan kandungan
Perlembagaan yang diasaskan kepada penerimaan oleh pemimpin-pemimpin
ketiga-tiga kaum terhadap kontrak sosial yang asal.
Kontrak
sosial ini bertujuan mewujudkan satu negara berbilang kaum yang stabil dan
harmoni. Apa jua faktor yang akan akibatkan ketidakstabilan dan menghasilkan
ketegangan di antara kaum haruslah dianggap tidak sesuai dengan semangat
kontrak sosial ini. Menidakkan kewujudan kontrak sosial ini ialah seperti
berkata yang Malaysia ini wujud di dalam suasana kekosongan, tidak ada
Perlembagaan dan undang-undang yang berlandaskan kontrak ini . Terdapat
beberapa elemen utama yang perlu difahami dalam kontrak sosial ini.Antara unsur
tradisi yang terkandung dalam kontrak sosial ini adalah:2.1Bahasa Melayu Bahasa
kebangsaan iaitu Bahasa Melayu merupakan salah satu daripada unsur tradisi yang
terkandung di dalam Perlembagaan Malaysia. Ia disentuh dalam perlembagaan
melalui Perkara 152 yang memperuntukkan bahasa kebangsaan ialah Bahasa Melayu.
Namun begitu, tiada sesiapa pun boleh dilarang atau ditahan daripada
menggunakan (bagi apa-apa maksud, selain daripada maksud rasmi), atau mengajar
atau belajar apa-apa bahasa lain (Perlembagaan Persekutuan, 2005). Bahasa
Melayu telah dinobatkan sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi, dan bahasa pengantar
ilmu sejak kemerdekaan pada tahun 1957.Kemudiannya, Bahasa Melayu sebagai
bahasa rasmi secara khusus diwartakan dalam Akta Bahasa Kebangsaan 1967 dan
sebagai bahasa pengantar pula diwartakan dalam Akta Pendidikan 1961 dan
seterusnya dalam Akta Pendidikan 1996 ( Saifullah Zulkifli , 2005).Bahasa
Melayu memang wajar dijadikan bahasa kebangsaan. Pada hakikatnya, perkara yang
termaktub dalam perlembagaan adalah sesuatu yang adil untuk semua. Halini
dinyatakan dalam perlembagaan bahawa bahasa-bahasa lain boleh digunakan selain
daripada maksud rasmi. Maknanya kaum bukan Melayu bebas menggunakan bahasa
mereka dalam pertuturan seharian. Di Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan Cina
(SRJKC)dan Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan Tamil (SRJKT), mereka bebas
menggunakan bahasa ibunda sendiri walaupun subjek Melayu wajib dipelajari.
Pembelajaran Bahasa Melayu tidak mungkin menggugat bahasa ibunda mereka jika
pertuturan seharian adalah dalam bahasa ibunda masing-masing. Sebagai buktinya,
di sekitar Petaling Street khususnya, kebanyakan peniaga di sana menggunakan
dialek Kantonis dengan berleluasa.
Walaupun bahasa tersebut tidak
diajar di sekolah Cina. Jelas terbukti bahawa walaupun bahasa tersebut tidak
dijadikan bahasa pengantar di sekolah, ia tetap digunakan dan tidak tergugat .
Rasional pemilihan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan adalah kerana Bahasa
Melayu menjadi lingua franca di Nusantara sejak berabad-abad lamanya, lebih
mudah dipelajari dan bersifat tekal dari segi istilah dan sebutan berbanding
bahasa lain . Menyentuh Bahasa Melayu sebagai lingua franca, William Mars ada
menjelaskan (Mohd Salleh Abas , 1985) Bahasa Melayu dianggap berasal dari
semenanjung Tanah Melayu dan telah berkembang melalui kepulauan timur dan
menjadi lingua franca di dunia tersebut , dituturkan di mana-mana di sepanjang
pantai Sumatera dan digunakan tanpa campuran apa-apa di negara Kepulauan
Minangkabau dan tanah jajahannya dan difahami ke setiap bahagian pulau.
Agama Islam Kedudukan agama Islam di
negara kita melalui perlembagaan telah memperuntukan bahawa agama Islam adalah
agama rasmi bagi persekutuan menurut perkara 3 (1). Perkara ini telah diterima
setelah diteliti dengan melihat komposisi penduduk Tanah Melayu yang terdiri
daripada pelbagai golongan etnik dan kepelbagaian kepercayaan. Ini menunjukkan
bahawa usaha orang melayu mempertahankan kesucian agama Islam sepanjang masa
malah sebelum kuasa British masuk lagi tidak sia-sia setelah agama Islam di
peruntukan sebagai agama persekutuan. Adalah tidak adil sekiranya kewujudan
agama Kristian, Hindu dan Buddha yang dibawa oleh kaum lain semasa dalam penjajahan
British tidak diberi pertimbangan oleh persekutuan .
Oleh itu, perkara 3 memperuntukkan suatu fasal
imbangan yang menyebut “tetapi agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai
di mana-mana Persekutuan”. Kebebasan untuk beragama dijamin terhadap semua
agama,bahawa setiap orang berhak untuk menganut dan mengamalkan agamanya dan
tertakluk kepada Fasal 4, untuk mengembangkannya dan bahawa setiap kumpulan
agama mempunyai hak untuk menguruskan hal-ehwal agamanya sendiri menubuh dan
menyelenggara institusi-institusi.
KESIMPULAN
Secara keseluruhannya, dapat di nilaikan
bahawa amalan sosial yang telah diamalkan oleh Malaysia sejak 50 tahun yang
lampau sebenarnya dapat mencorak negara bangsa Malaysia . Usaha kerajaan sejak
dari terciptanya Kontrak Sosial merupakan satu usaha utama yang dijadikan
pegangan untuk menggubal dasar-dasar pembangunan negara untuk mencapai matlamat
dan seterusnya dapat membentuk negara Bangsa yang mengutamakan perpaduan .
Ternyata selepas hampir 50 tahun kemerdekaan Malaysia, formula kontrak sosial
yang telah dipakai telah berjaya menyatupadukan semua kaum di Malaysia tanpa
berlaku sebarang konflik perkauman. Kontrak sosial ternyata berjaya membawa
semua kaum di Malaysia supaya menghormati setiap hak yang telah ditetapkan oleh
perlembagaan . Sesungguhnya elemen-elemen kontrak sosial yang terdapat dalam
perlembagaan persekutuan tanpa syak lagi adalah asas bagi melicinkan urusan
pentadbiran negara dan menolak sebarang percubaan mempersoalkan mana-mana daripada
elemen-elemen ini yang berkemungkinan akan mencetuskan perpecahan dalam
keharmonian kaum. Namun begitu, disebabkan oleh kepercayaan sesetengah kaum
yang masih ingin mengekalkan kepentingan sendiri seperti kepentingan budaya
asal sehingga tidak mahu menerima budaya lain telah membantutkan usaha
kerajaan. Kelakuan sesetengah pemimpin politik yang ingin menjaga status diri
banyak mengurangkan kepercayaan sesetengah kaum terhadap usaha kerajaan.
Sebagai contohnya usaha kerajaan untuk menubuhkan Sekolah Wawasan, disebabkan
oleh risau akan kepupusan bahasa ibunda telah menyebabkan sesetengah ibu bapa
tidak mahu menghantar anak ke Kompleks Sekolah Wawasan tersebut kerana
gara-gara dipengaruhi oleh ketua mereka yang hanya ingin menjaga status dan
kepentingan sendiri .
RUJUKAN
4)
Buku Pengajian Malaysia SIRI
POLITEKNIK (OXFORD FAJAR)
LAMPIRAN
